آریا چَمروش و هوراد فلاح

از نخستین روزهای شکل‌گیری ( ج.ا ) ، ستیز با مظاهر فرهنگی ایرانیت نه یک انحراف، بلکه سیاستی بنیادین و برنامه‌ریزی‌شده بوده است. حاکمیتی که مشروعیت خود را نه از حافظه تاریخی ملت ایران، بلکه از روایت انقلابی و مذهبی خاصی می‌گرفت، از همان ابتدا در پی آن بود تا تاریخ، نمادها، زبان و اسطوره‌های ملی را بازنویسی یا حذف کند. با گذشت بیش از چهار دهه، اکنون می‌توان این جدال را نه به عنوان مجموعه‌ای از اقدامات پراکنده، بلکه به‌مثابه یک کشاکش مستمر میان نظامی پست‌توتالیتر و رستاخیز ملی ایرانیان تحلیل کرد....

این مقاله بر پایه تحلیل تطبیقی– تاریخی استوار است و استدلال می‌کند که آنچه در نظام‌های دسته توتالیتاریستی و اقمار برآمده از مدل شوروی...